ملا محمد تقی ناهیدی دزفولی

۱۲۶۰-۱۳۳۲

بیشتر بخواهید اینجا

هَزار شُکرِ خدا هم هِنا بُهار اُومَه                    مُعاد رفتن باغ و کِنار یار اُومَه

عَنار  کونَه بییس رفت،  اَجاش کُنار اُومَه        قبای سُوز وَرِش زُوق و شُوقِ کُنار اُومَه

اَ گِل گُلِ تیهَ سُرخی قطار قطار اُومَه

مُچِ رفیقِشَ بلبل گرفت مینِ مُچش              تو مِلِچ مِلِچشَ فَمِش ، که بوسَ زیر لُچِش

اَچَن که بوسَ لُچِش چی کلاف کُوردَ رُچِش   چی ماله زونشَ بین ، دونِِ گل بییسَ قُچِش

زَ طَفرَه هر چی اَخیرش به زیر بار اومه

بُهار یَکتَ سرکارِ باغَ کوردش کُک            خَزون دِرومه اَ باغ  دَر،  یَواشی پی پُک پُک

دَرَختِ بید اَ خاک هم چییاش کورد تَکِ تُک     زِمین اَ زور عَلف خوب بییس گوشاش رُک

غِرمب غِرمب سیه اُورا اَ پَر کِنار اومه

Hazar shokr_e khoda ham hena bohar umma

Moad_e raftan_e baq_o kenar_e yar umma

Anar kuna biyes raft a jash konar umma

Qaba_ye soz varesh zoq_o shoq konar umma

A gel gol_e tiya_sorkhi qatar Qatar umma

Moch_e rafeq_esh a bolbol gerft_a men_e mochesh

To melch melech_esh a famesh ke bus_a zer-e  loch_esh

A chan ke bus_a loch_esh chi kalafa kord_a roch_esh

Che mala zun_esh_a bin dun_e gol biyessa qochesh

Za tafra har che akhir_esh be zer_e bar umma

Bohar yaketa sarkar_e baq_a kordesh kok

Khazun derumma a baq_dar yavash_e pe pok pok

Darakht_e bed a khak ham chi_yasha kord tak_e tok

Zemin a zur-e alof khob biyyess_a goshash rok

Geremb_ geremb_e siya or a par kenar umma

هزار شکر خدا را که اینک بهار آمد

هنگام رفتن باغ و در کنار گرفتن یار آمد

انار کهنه شد رفت به جایش کُنار آمد

کنار که قبای سبز در بر کرده با ذوق و شوق آمد

از گِل گُل شقایق هزار هزار آمد

بلبل مچ رفیقش را در مچ خودش گرفته است

تو صدای «ملچ ملچ» او را که زیر لبش را می بوسد بشنو

بس که بر لبش بوسه زده مانند کلاف سردرگمی شده است

زبان بلبل را ببین که مانند ماله شده و دهن گل مثل بوته ای محدب شده(غنچه شده)

(گل) هر چه طفره رفت آخر زیر بار آمد

بهار یکدفعه اوضاع باغ را کوک کرد

خزان یواش( با آهنگی حزین = پک پک) از باغ بیرون رفت

درخت بید هم لباسهایش را  از خاک تکاند

زمین از علف فراوان (مثل یک حیوانی) گوشهایش تیز شده

صدای گرومب گرومب ابر سیاه از اطراف (دشت) شنیده می شود

معاد = وقت

گل تیه سرخی = گل شقایق

لچش = لبش

رُچ = سردرگم

قُچ = حالت تحدب یا جمع شدن ، غنچه شدن

پک پک = هق هق آهسته

تَکِ تُک = تکاندن

گوشا رک = تیز شدن گوش / کنایه به گوشهای الاغ وقتی راست میشوند

—————————–

کلیات ناهیدی/ به اهتمام محمد حسین حکمت فر / نشر دارالمومنین / چاپ اول۱۳۷۷